Do nieba bram
Dzień obumiera,
łzy zamarzają na policzku
to niebo
otworzyło dla ciebie
swe wrota.
Zostawiasz mnie,
oddalasz się,
widzę twą twarz
jakby przez mgłę,
całą sobą
tęsknię,
myślę,
żałuję.
Za późno,
by przywrócić ciało do życia.
Jesteś za bramą,
wrota się zamykają,
za mgłą
postać zanika,
A ja wciąż powtarzam:
tęsknię,
myślę,
żałuję...
Spieszmy się kochać ludzi...
autor
sisy89
Dodano: 2011-06-19 20:48:10
Ten wiersz przeczytano 1636 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Zam to uczucie, ale nic nie poradzimy. Wiersz wyszedł
pięknie. Cieplutko pozdrawiam.
tak szybko odchodzą...a im bardziej kogoś brak, tym
mocniej się tęskni i kocha
Piękny wiersz!
ludzka tęsknota, każdy jakąś ma, za czymś i za kimś
tęskni!!
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :))
Kochanowski, nie Mickiewicz----------------NA ZDROWIE
---------------------
Ślachetne zdrowie,
Nikt się nie dowie,
Jako smakujesz,
Aż się zepsujesz.
Wiersz smutny ale prawdziwy, dopiero jak tracimy to
doceniamy....
Szczesliwy ten,ktory zdazyl kochac ludzi.+++
Ten dopisek poniżej jest nam w życiu najbardziej
aktualny i swoim wierszem ciekawie wprowadziłaś nas w
ten temat...śpieszmy się kochać ludzi, już tego
doświadczyłem i to jest aktualne u
każdego...powodzenia
Pięknie opisany smutek!
Ciekawy z pewną dozą smutku wiersz.Refleksyjny
charakter.
Smutek i ból pozostaje po tej stronie i tylko nie
wiadaomo kto tu jest szczęśliwy. Pozdrawiam.
Smutny ale szczery w swej treści.Już Mickiewicz
pisał"...ile cię trzeba cenić ten tylko się dowie kto
cię stracił"Tak często bywa,że swoją miłość oceniamy
gdy jest za późno.Spodobał mi sie Twój wiersz -
pozdrawiam.
O kochaniu przypominamy sobie, kiedy jest już za
późno. Smutne.
Ile smutku w tym wierszu i piękna zarazem,pozdrawiam
serdecznie