Do niezobaczenia

Do niezobaczenia

Przeżułaś mnie i wyplułaś
jak zużytą gumę balonówę,
czuje się tak strasznie strawiony,
nie do sklejenia.

Przyszłość stała się przeszłością,
a dzień teraźniejszy odległym
cyferblatem mego istnienia
bez wskazówek.

Sprężyna, kiedyś tak serdeczna
pękła gdzieś w połowie tętnicy
blokując trybik wahadełka
łańcucha genetycznego.

Kroplówka którą mi zainstalowano
opróżnia się wraz z pamięcią,
powoli acz skutecznie zapominam
o twoim istnieniu.

07.03.2019 Mirosław Leszek Pęciak

autor

miniek1831

Napisany: 2019-03-07 Dodano: 2019-03-07 15:49:03

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie