Doceń miłość moją

Cóż bym był wart nie dbając o Ciebie?
Nie rozjaśniając gwiazd nocą na niebie?
Nie poświęcając w pełni całego siebie?

Bez Ciebie, oczy tylko dla łez są przeznaczone,
A pęknięte serce do wiecznego bólu stworzone.
Bez Ciebie, soczystej róży zapachu nie czuje,
A nielitościwy smutek monstrualny obraz buduje.

Wszystko dziś w twoje aksamitne dłonie składam,
Padam na kolana i Boga o wieczną miłość błagam.
Swoje zakochane serce na zawsze Tobie ofiaruje,
I mówię, że najwspanialej na świecie się czuje.

Proszę, doceń miłość moją, a ja docenię twoją,
Niech wszystkie życia lęki naszych serc się boją.
Nic nas aż do nieubłaganej śmierci nie rozłączy,
Lecz bez obaw, bo stwórca nasze ręce w niebie znów połączy.

Wiedz, że patrząc teraz w oczy twoje szczęściem cieszę się,
Więc śmiało pocałuj mnie, bo ja naprawdę Kocham Cię!

autor

DaT_czysław

Napisany: 2005-06-17 Dodano: 2005-07-31 10:44:35

Ten wiersz przeczytano 836 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie