Dokąd pójdziemy?

Dokąd pójdziemy kiedy wreszcie dasz mi szansę
skoro w koło nie ma bezpiecznych miejsc
przez każdą szparę ktoś na nas patrzy
ta sytuacja chora jest
chcę nas uwolnić od tych wszystkich spojrzeń
i choć przez chwilę Ciebie mieć tylko dla siebie
nie ma w tych słowach podtekstu
jeszcze nie
najpierw musimy nawzajem jeszcze lepiej się poznać
uczyć się życiorysów potem ciał i dusz
proszę Cię daj mi szansę na realizację marzeń
bo potem nie zostanie nam nic prócz stwierdzenia: próbowaliśmy
cudownie wyglądasz taka zamyślona
żałuję że nie umiem malować
wyglądasz jak anioł który sfrunął na chwilę z nieba
a potem wstrzymał w powietrzu swój lot
mimo to wyląduj na ziemi
a ja poprowadzę Cię do tajemnego lasu
który ja tylko znam
zrobimy sobie piknik nad jeziorem
będziemy rozmawiać a potem...
Kto wie co będzie potem?
byle z tobą rozmawiać bo cudownie czuje się wtedy
a to dlatego że rozumiesz mnie
będę na Ciebie patrzeć bo gdy się uśmiechasz
niebo spada mi na głowę jest cudownie
żadna wariatka nie zburzy nam nastroju
żaden uzurpator nie będzie nami kierował
poczujemy że żyjemy
nie będziemy się niczym przejmować
kiedy świat za mgłą się schowa

Znowu staroć

autor

Artmac

Dodano: 2008-04-07 16:49:51

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie