Dola krwiopijcy

Jeśli kiedyś stracicie trochę krwi, to wiedzcie że to ja...

Zabieram każdy dzień z zewnątrz, nie bacząc na ludzi,
Nic nie zostawiam, sprzątam po sobie, jednak to i tak podejrzenia budzi,
Wśród spraw niemało skomplikowanych, wśród zepsutego społeczeństwa,
Umieram i rodzę się co dzień na nowo, pozbawiony człowieczeństwa.
Zakończyć moich cierpień nie mogę, nieśmiertelnością obdarzony, zły,
Zostaje mi pokarm mój czerwony i nim ubrudzone kły,
Jednak czy moje życie egzystencją nazwać można??
Ta myśl zawsze była i będzie dla mnie trwożna.
Tyle istnień ludzkich pozbawiłem tchnienia życia,
Mam też zastrzeżenia co do mego bezsensownego bycia,
Tak, głód, to wszystko co dzisiaj czuję,
A zło wstrzymywane we mnie się już w martwym sercu gotuje!
Dlaczego ja? Po co to wszystko? Za jakie grzechy?
Teraz jestem zmuszony błąkać się po świecie, a w śmierci znajduję najwięcej uciechy.
Ale to był mój wybór, nie powinienem nikogo obwiniać,
Jednak noc już niedługo. Muszę swoje bestialstwo powstrzymać!
Więc żegnam was, drogie moje przyszłe ofiary,
Żyjcie i nie bądźcie bez wiary…!

Że was znajdę…

autor

Archangel

Napisany: 2006-06-10 Dodano: 2006-06-10 16:17:13

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie