Dom.

Siedze w ciemnym kacie, patrze na literki,
uwaznie slucham co sie dzieje, doswiadczam meki.
W salonie mama z siastra sie kloca,
niedlugo ze zlosci nasz dom porzuca.
Rodzicielce lzy najsmutniejsze plyna,
jej spracowane rece zaraz to ukryja.
W przedpokoju tato wlasnie drzwi otwiera,
wychodzi, choc wie, ze niczego to nie zmienia.
Pojdzie tam , gdzie nie ma ni jednej rosliny,
tam napewno nie ukryje smutnej miny.
Siostra pojdzie do pokoju, usiadzie przy komputerze,
moze sie zmieni - ja w to nie wierze.
Morskim wiatrem - co chwile innym,
moja siostra, czlowiekiem dziwnym.
W kacie czasem tylko lza poleci,
niezauwazona wsrod snieznej zamieci.
Tule sie wciaz sama do siebie
dobrze wiedzac, ze nic nie zmienie.
Za godzine jedna razem usiadziemy,
usmiechnieci wspolnie cos zjemy.
Codziennie siedze w kacie, potem kolacje jem,
kazdego dnia doswiadczam, ze zycie to nie sen.

autor

biały motyl

Napisany: 2008-09-27 Dodano: 2008-09-27 16:29:08

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie