Dom
Drewniany, stary, a przed nim sad,
maciejki zapach nad ogrodem.
Ileż przez lata chwil ciepłych dał,
a dzisiaj dla nas czas w nim dobiegł.
W wiosenną porę otwierał drzwi,
zbudzony każdym nowym kwietniem.
I rozgardiaszem stóp dzieci brzmiał,
zapachy sadu wciągał chętnie.
W upały letnie, orzecha chłód,
dawał wytchnienia złapać chwile,
a studnia z korbą - ożywczy raj
- odblaski słońca w wodzie miłej.
Spiżarka w jesień pękała w szwach,
by zimę długą można przetrwać.
Nad dachem hulał w gałęziach wiatr,
budząc niepokój w małych smerfach.
Odchodzi w przeszłość, zamyka drzwi,
czar wspomnień jednak pozostaje.
Od dawna w serca już nam się wdarł,
dziś niechaj innym radość daje.
autor
MariuszG
Dodano: 2016-08-29 18:04:17
Ten wiersz przeczytano 1913 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (66)
Prawdziwy dom tworzą ludzie. Reszta, to lepsza lub
gorsza otoczka.
Ciepłe, do tęsknień obrazy.
niepotrzebny bywa duzy dom
lecz taki gdzie miłość i szczęście króluje
pozdrawiam:)
Pięknie Nie trzeba dużego domu, wystarczy mały i
szczęśliwy, by wszyscy czuli się w nim dobrze.
Pozdrawiam.
A kiedy w domu jest miłość, wspomnienia są jeszcze
piękniejsze.
Od razu przypomniał mi się dom mojej babci. Tak
obrazowo i pięknie napisałeś. Wspomnienia pozostają.
Taki dom to skarb.
pięknie i klimatycznie, ciepło i z miłością:)