Dom Bezzłudnych Nadziei

Poruszyłeś do głębi dużo by mówić.
Pozdrawiam:)

Jak wiesz, nie znam się na poezji i moja opinia
niewiele znaczy, ale ten wiersz mi się bardzo podoba.
Oprócz perfekcyjnej strony technicznej, jak to u
Ciebie, wiersz dla mnie jest niezmiernie ciekawy —
musiałem przeczytać kilka razy! Dziękuję, bo chcę się
uczyć, pomimo że nie będę już zamieszczał moich prac.
Po prostu nie mogę się równać z innymi. Powinna być tu
jakaś klasa "dla początkujących" i całej reszty. :)

Przekonałem się Sławku że dzieci nie za bardzo mają
dobry kontakt z rodzicami przewyższającymi ich
intelektualnie. Jest pewien dystans, bariera
porozumiewawcza. Tutaj bardzo ważna jest rola
psychologiczna rodziców, aby tę barierę
zneutralizować, przełamać.

Pozdrawiam Sławku, zobacz - każdy Twój wiersz ma
jakieś przesłanie.

Nie udała się Panu Bogu starość.
Borykam się z jej skutkami na codzień. Sławku w
dzisiejszym świecie ludzie często zapominają
o wartościach ważniejszych niż mamona. Nie będę ich
oceniać, bo każdy z nas jest indywidualną jednostką i
ma swoje spojrzenie na życie. Szkoda tylko, że nie
niektórzy nie mają w sobie uczuć, jakimi jest
wdzięczność dla rodziców. Trudny temat podjąłeś.
Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo smutny wiersz. Poruszyłeś bardzo ważną stronę
życia.
Starość nie bywa wesoła. Dawniej w kręgu kultury
europejskiej starość wiązała się z szacunkiem i
szczególną , ważną pozycją w społeczeństwie. Ceniono
doświadczenie życiowe. Byli źródłem wiedzy o świecie,
o obyczajach, o życiu.
Dzisiaj się wszystko zmieniło. Starsi uczą się od
młodszych, bo młodzi przyswajają sobie najszybciej
nowe trendy, technologie i.t.p. Młodzi uważają, że
doświadczenie starych ludzi jest bezużyteczne i
niestety tak traktują tych, którzy weszli w starość.
Jest to czasami tragedia osobista. Stają się
uzależnieni od młodszych.
Dziś, kiedy starsza osoba przestają sobie radzić,
rozproszona po całym kraju lub świecie rodzina staje
wobec konieczności gruntownego przeorganizowania
swojego życia. I zwykle jest to początek całej lawiny
problemów i tragedii.
Serdecznie pozdrawiam :)

Mocno refleksyjny wiersz Sławomirze, jak zawsze.
Pozdrawiam.

Bezzłudna nadzieja to dla mnie typowy oksymoron -
sprzeczność sama w sobie. I Ty tego też doświadczyłeś.
Złuda okazała się nadzieja, że syn będzie pamiętał.

starość bywa gorzka i w takim tonie jest wiersz.
Szczególnie smutny jest ostatni wers.