DOM RODZINNY
Po odrapanych schodach wchodzę.
Każdy stopień trzeszczy.
Z trudem drzwi otwieram.
A tam cisza i smutek
zewsząd spogląda.
Gdzie te śmiechy, gwar,
zapach drożdżowego ciasta
wszystko minęło.
Ciepło i przytulność
gdzieś się zapodziały.
Pajęczyną pokryty
żyrandol żałośnie
z sufitu spogląda.
Przecież tak niedawno
radośnie i wesoło było.
Te chwile nie wrócą,
wspomnienia zostały
i martwy kominek,
w którym nadzieje
tlić się już przestały.
Refleksja o przemijaniu
Komentarze (40)
Odwiedzam ludzi po domach i szczególnie na wsiach jest
dużo opuszczonych i przeważnie starych domów. A gdy
się pytam sąsiadów kiedy można kogoś zastać, to
przeważnie mówią, że poumierali. Właśnie tak sobie
wyobrażam jak napisałaś wnętrza tych domów i to też
jest marnością. Pozdr.
A jakże miło się wspomina dawne lata. Szkoda, że takie
pustkowia pozostają, ale dobrze, że jest gdzie
powrócić i powspominać. Pozdrawiam.
Dzięki za odwiedziny, pozdrawiam :))
W tych słowach i swój dom rodzinny zobaczyłem.
a najsmutniej,gdy dom nie tak stary,dzieci małe a już
wspomnienia tylko...ładna refleksja o
przemijaniu:)pozdrawiam:)
Dziękuję za komentarze i odwiedziny.Dopiero dziś
dodałam zdjęcie bo wcześniej nie wiedziałam jak to
zrobić. Życzę miłej nocki.
Wspomnienia, wspomnienia!
pięknie zobaczyć Twoją buźkę:)
Dobranoc :)
Czar wspomnień, pozdrawiam
Dziękuję mili moi za komentarze i odwiedziny , życzę
miłej nocki. Serdecznie pozdrawiam :))
Gdy dom choć pusty niezmieniony zostanie jest pożywką
dla wspomnień - mój pozmieniano i w pamięci tylko
osoby zostały - tego mi nikt nie odbierze - Pozdrawiam
serdecznie
Pamięć ma tą zaletę,że pozwala na wspomnienia
minionych lat przemijającego czasu.Pozdrawiam
serdecznie.
Tylko w pamięci smak ciasta drożdżowego i białej kawy
zbożowej, teraz jeszcze w wierszach nam zostaje.
on już nigdy nie będzie taki jak przed laty
niestety...
pozdrawiam pięknie...
Bardzo ładny nostalgiczny wiersz:-) Pozdrawiam
serdecznie.
Dziękuję za komentarze i wizytę, pozdrawiam :))