dom u stóp morza
u stóp szafir fal głaszczących
w górze taniec barw zachodu
więc nie będę pytać wcale
skąd tu na kawałku lądu
stanął dom drewniany mały
światłem dając znać każdemu
że tu mieszka ten co kocha
tajemniczą pieśń akwenu
mowę wiatru zna dokładnie
czuje jego oddech drżenie
lubi słońce mieć przy boku
dal - horyzont na marzenie
gdzieś daleko tłok i hałas
głowę nisko człowiek schyla
obarczony myślą smutną
- nieraz krzyczy - nie wytrzymam!
a tu szum zaduma światło
tylko zabłąkana mewa
kreśli spontaniczny obraz
kiedy fala ku niej zmierza
tu samotność nie ma miejsca
samą prawdą niebo błyska
z wnętrza wydobywa myśli
dając szczęściu cichą przystań
Komentarze (22)
Marzę o takim domku.
Morski klimat. To jest to, co lubie :)
Szczescie potrzebuje wyciszenia,najlepsza poezja
powstawala w gluszy.Piekny wiersz+++
Piękny wiersz i cudowna przystań!
rytmika i opisany obraz dają przyjemność w czytaniu,
działa na wyobraźnię.
Samotny dom, wśród morskiej przestrzeni. Światło,
cisza i idylla. A czy zaprosisz kiedyś gości by
podziwiali widoki? Pozdrawiam serdecznie.
Uwielbiam takie klimaty, obrazy piękna przyrody i tej
swoistej muzyki rymu i rytmu. Dwoma słowami - symfonia
morza.
Pozdrawiam.
pięknie namalowany słowem nadmorski krajobraz z
zachodem słońca w tle od razu przypomniały mi się
wakacje-pozdrawiam
gdybym mogła zamieszkac w takim domku...marzenie...
dziękuję za marzenia
ściskam
" samą prawdą niebo błyska
z wnętrza wydobywa myśli " :) Piękny i spokojny wiersz
. Pozdrawiam
A co autorka powie na sztormy. Dom mogą połamać jak
pudełko zapałek a woda zatopić. Piękna to przystań gdy
spokojne prądy :)
Odwiedziłam Cię i warto było zapoznać się z Twoją
poezją.:)
Bardzo ładnie i zachęcająco! pozdrawiam!
Chciałabym tam być, chociaż jeden dzień, znowu
posłuchać szumu fal, ech! rozmarzyłam się +++++++
dziękuję Marylo! serdecznie pozdrawiam :))
Zatęskniłam za latem i szumem fal morskich...Bardzo
ładny wiersz...Pozdrawiam serdecznie...