Dopasuj go sam – a

Kiedy zawiedzie mnie złudna pamięć
i wspomnienia odejdą w cień.
Kiedy okryje je złudna zamieć
i każdy nowy dzień będzie tracić sens.

Zajrzę w głąb mojej swojej dziurawej duszy.
Wygrzebię z niej to czym zostałem w przeszłości obdarowany.
To co jeszcze nie uleciało przez wylot…
i powrócę wspomnieniami do lat już zapomnianych.

Przypomnę sobie wolno płynący czas,
bez zegarów, zwykły dzieciństwa czar.
Czy naszą podróż przez wzburzony czarny ocean.
Gdzie przeszkodą było mnóstwo wysokich fal.

Które trzeba było omijać lub przeć prosto na nie.
Zapominając na moment o odnoszeniu ran.
Podróż przez morze dojrzewania.
Czas bycia ojcem i synem dlań.

Wtedy może odrodzę się ponownie.
Nowy sens w życiu odnajdę, a co dalej…
Przyszłości nie odgadnę,
ale w niej nadzieję upatruję tak naprawdę.

Szukam w życiu miłości,
chciałbym móc powiedzieć wreszcie naprawdę – czuję.
Nie udaję przed sobą,
marzeń nie do spełnienia nie snuję.

Mam nadzieję że moja druga połowa moje serce ukłuje,
lecz na wylot go nie przebije.
Gdyż serce nie dusza,
z dziurą w sercu długo nie pożyję…

A kiedy święta woda moją duszę obmyję,
może się ze snu obudzę na skraju zatracenia
Czy za późno… Zapytasz: „Czy jeszcze żyjesz”
Odpowiem Ci: Czy nie za późno wołasz mojego imienia?

18/19.12.2003

autor

dawidny

Napisany: 2003-12-18 Dodano: 2017-01-30 10:23:07

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie