Dorosłość

I w górę, w obłoki, lećmy do gwiazd,
Chwyćmy je żwawo i zrzućmy beztrosko,

Wszak dziś nasze święto najświętsze z świat,
Dziś dzień radosny, beztroski, swawolny,

Śpiewajmy, tańczmy, radujmy się wraz,
„Najlepszych lat młodych, pożegnać już czas”

Więc w koło, w koło, zabawy czas start,
W rytm srebrnych dzwoneczków, tańcujmy truch, truch,

Wszędzie paleta kolorów i barw,
„Nic, że za oknem mrok ścieli się znów”

Tu radość, radość do chmur wiedzie nas,
„Wyniesie Was prędko i z tych czterech ścian”

Tu w tańcu wirują młodzi i śpiew,
Nie miejsce jest tutaj na starość i lęk!

„To pamięć o tym co było i jest”
Bajanie staruszków, więc usiądź już, już,

Czas dla młodzieży, na tańce i śpiew,
Więc czemu nie częściej rozpuście dać głos,

„Raz, tylko tak można! Ten dach jest mój”
Nasz starcze, nasz starcze, gdyż z ciebie ja jest,

„Nas wszak już nie ma, oddałeś im nas”
Już nie ględź staruszku, ruszajmy wnet w tan,

„ W mrok się zapuścić! Toż chyba w twych snach!”
Życie, to życie, jest wielkim mym snem!

Snem twórczym, wielkim na ziemskie scenie,
Gdzie głównym śpiewakiem, aktorem jam jest!

Koniec z regułą! Wolności dziś czas!
My dzisiaj rządzimy, trzymamy ten świat,

Ze wschodem narodzić, z zachodem zejść,
To cykl naturalny, tańcować z śmiercią,

Jak sam Bóg kazał, świat kreujemy!
„Lecz nim nie jesteśmy, bo wnet giniemy…”

Lecz my nie trzcina, my zmieniać Ten świat!
„I jak w tym tańcu kręcimy się wkoło”

Więc bawmy się złudą, marzeniem, snem,
Przed nami jest wszystko, wszystko zmienimy!

Do tańca, tańca, zatraćmy się w nim!
Dziś bądźmy głupcami, jutro mędrcami,

W kręgu zabawy co życiem się zwie!
Przed nami jest wszystko, przed nami jest czas!

„Lecz to nie czas was, ani nie przyszłość”
To nonsens, to nonsens, do tańca raz, raz,

„Czas was już minął, tańcując głupi,
Nie wzlecisz nad chmury, mały Ikarze”

To nonsens, nonsens, do tańca raz, raz,
My młodzi, my silni, do chmur wzlecimy!

„Co mrok raz złapie, nie puści wlot już,
I n toń chłodną rzuci młodości was czas”

To nonsens, nonsens, nabajdurz już nas!
„Więc wyjrzyj przez okno na WIELKI wasz świat…”


W ten wszystko zamilkło, dzwoneczki i śpiew,
Kolory mrok wchłonął, barwy zjadł czas,

Tylko na środku jest trumna stalowa,
Obok dwie świece, całun i krzyż,

I nic nie zostało z młodości lotnej,
Prócz go, staruszka, co był, jest, będzie.

autor

hlopski

Napisany: 2014-11-07 Dodano: 2014-11-07 14:13:19

Ten wiersz przeczytano 1485 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Radosny Tematyka Życie Okazje Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie