Dotykałem piękna krajobrazowej...
Dotykałem piękna krajobrazowej zimy
Od morza bałtyckiego po Beskidy śniegiem
utulone
w samotnej wędrówce o ich pięknie pisze
czulę
Wędruję w innym świecie nie trzymając się
drogi
cywilizowany świecie jakiś ty miałki a ja
w nich ubogi
Nie pragnę przyganiać życiu codziennemu i
na złośliwość się silić
gdy obcuje się w samotni białe z czarnym
się myli
i choćby moje słowa z wędrówki były kalekie
proszę naturo, żyj i pozostań piękne na
wieki
Autor: sloznok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl
Komentarze (7)
Zachwycasz swoim pieknym wierszem
Szczególnie zauroczył mnie wers proszę naturo, żyj i
pozostań piękne na wieki
Pozdrawiam pogodnie ze śnieżnego Śląka:)
dzisiaj i ja spacerowałem Bolesławie w zimowej
scenerii - bardzo lubię zimę
pozdrawiam
Interesujący :))
Na zawsze piękna
"proszę naturo, żyj i pozostań piękna na wieki" ...za
te slowa wielki plusior
Ladnie interesujaco pozdrawiam
intrygujący wiersz o przyrodzie Pozdrawiam:)))