Driada

Driada

W blasku słońca ona tam była
pełna energii z naturą księżyca
jej oczy brązowe jak kasztany jesienne
spoglądały skupione na lasy i ziemię .


W jej wiosce ludzie nie byli szczęśliwi ,
wioska ta biedna , śmierć jest chytra , smutna i ciężka .
była kwiatem na środku morza , miała nadzieje że ją pokona .
radością życia była silna , miała drogę którą musiała przetrwać.


Dotknij nieba , wznieś się w wyżynę ,
pokłoń się do lustra i uśmiechnij się chwilę .
pokład otwarty , wyruszamy na rejs ,
dobro czeka na swój kolejny cel . . .


Pewnego wieczoru leżała na polanie ,
słuchała szumu wiatru i liści szeleszczenie.
uśmiech na twarzy rozkwitał cały czas ,
z miną tą poszła na trawie w końcu spać .



Lecz po chwili , przebudzona przez pieśni biesiadne , zdziwiona
szybko się zerwała i w rytmie szalonym ,dźwięczną drogą podążała.
doszła na miejsce i się zdziwiła , cała jej wioska dzisiaj się bawiła .
jej szczęście i nadzieja została wysłuchana , wróciła na polanę i leżała do rana .


Dotknij nieba , wznieś się w wyżynę ,
pokłoń głowę do lustra i uśmiechnij się chwilę .
pokład otwarty , wyruszamy na rejs ,
dobro czeka na swój kolejny cel . . .

autor

pancernik1351

Napisany: 2015-04-28 Dodano: 2015-04-28 18:47:10

Ten wiersz przeczytano 1122 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie