W drodze do nieśmiertelności

Piękne, szczere i doskonale ujęte w formę strofy
safickiej wyznanie miłości do pezji.
A przy tym ta grafika.
Majstersztyk!!!!

Z serca dziękuję Piorónku :)
Piękny komentarz...
Pozdrowionka :)

Urszula...
Nie ty jedna kochasz poezję;
kto doceni ból przez amnezję?
Tylko ci, co z wypocinami
siedzą — siedzieli godzinami
tyle lat stopniami, gorączką
stał się dziś gołębią obrączką
ten Świat co wolnością małżeństwo
— winny poezją dzielić anielstwo!

Ode mnie dycha!
Pozdrowienia ciepłe na ciebie

Dziękuję Szakalu :)

Piękny wiersz,
Pięknie wyrażona miłość do poezji

Dziękuję Zenku :) i również serdecznie pozdrawiam :)

Piękne strofy
I jak tu nie kochać kochamy poezję?
Pozdrawiam serdecznie Jovi

Zapraszam do obejrzenia obrazu bejowej Watahy do mnie
na bloga: https://www.joviska.com

Dziękuję pięknie GabiC i Larisie za pozytywne
komentarze...również serdecznie Was pozdrawiam :)

Śliczny wiersz!

Też kocham poezję.
Pełna zgoda.

Serdecznie Cię pozdrawiam
P.S.- grafika bardzo piękna!
Dopełnia przekaz wiersza.

Przecudny wiersz. Z wielką
przyjemnością przeczytałam.
Pozdrawiam serdecznie Jovi:)

Dziękuję ślicznie Elizo :)

Twoja miłość do poezji jest niezwykła, jak Twoje
Kochana wiersze

Jovi, zerknij proszę do spamu.
Miłego dnia:)

Ślicznie dziękuję Krysiu :)
Pozdrawiam również :)