droga do

przyjacielowi

szron pokrył nieludzkie powieki drzewo pęka między
raniąc fragment ziemi obleczonej mchem z pod której
biały kwiat wystawiał głowę jak przebiśnieg srebrny
dzisiaj role odmieniły los stuletnie drzewa obejmują kibuc
kaprys krzywych dróg potargał włosy cytrynowych dni

czy kiedy będę będąc będą również czy to że dlatego
nie powiesz wiem i ja nie powiem czemu. nie wiesz
powietrze struga płatki zimy wiatr otula dłonie. uparcie
schowane w rękawiczkach snu i marzeń. pamiętam
wyrzeźbię własny tunel kolorado. stalówką twoich słów lecz ty
obiecaj. płyń w górę ponad fale życia. wznieś

obiecaj mi. że zawsze będziesz płynąć. gdzie
serce skrywa dom. po śladach znajdę cię

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2006-11-08 Dodano: 2006-11-08 21:36:41

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie