Droga przed Poznaniem
Co robi Kobieta gdy nie zna mnie jeszcze
Myśli jestem blondyn cały jest mój
Londyn
Mój zabójczy wąsik w nocy Ją ukąsi
Pierś targają dreszcze choć dzisiaj nie
pieszczę
Uff sapie za ladą i cerę ma bladą
Rozchylając nogi marzy zbłądź w nich
drogi
Twardnieją Jej sutki musi wziąć łyk Coli
Luzuje rajstopy stringi się ściągają
A kiedy przychodzę kupić limoniadę
Ona marząc o mnie znów mnie nie poznaje
Czego rzuca szorstko nerwy Jej się kończą
Ja tamten w Jej głowie właśnie ściągam
spodnie
Czeka na Floriana to nie czas na chama
Co płacąc na ladę kwiaty drobnych
kładzie
Ekspedientce Marioli choć Ją to zaboli Sonet
autor
Adaś Szopen
Dodano: 2016-12-15 01:39:52
Ten wiersz przeczytano 1978 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
:)))
Eleno
możesz mnie zjeść i nic a nic nie pogniewam się bo
jesteś cudowną Istotą.
wybacz Adaśku, przez roztargnienie ominęłam Cię przed
Poznaniem :))) Fajny, jeszcze sonetu nie pisałam,
chyba się przymierzę :)))
Cudne komentarze. Jestem pod wrażeniem. Dziękuję.
Po przeczytaniu drugiego Sonetu, odnoszę wrażenie, że
uwielbiasz okienka i... lady:))))))))))
Ktoś tu ma niezły dystans....
Inicjały podejrzanego nigdy nie zostaną zdradzone:)
Poprzedni sonet jest dużo lepszy:)
Podoba mi się jak się bawisz i przyrzekam wszem i
wobec nie wtrącać się już nigdy, przenigdy! w Twoje
zabawy.
Będę się za to głośno śmiać:))))))))
To nie powinno nikomu przeszkadzać.
Uściski, pa:)
:))
No świetny sonet, dzięki za uśmiech,
Panie Admie, tym razem nie Mickiewiczu:))
Pozdrawiam, życzę miłych Świąt przy okazji:)
Peel się dobrze kamufluje :)
Pozdrawiam :)
Fajne z fantazją
Lubię Was. Mariat mi broni ale będę pisał!
wymieńmy się ja dostanę trochę powodzenia a ty
kłamstwo na serce
kochany adasiu pisz i za mnie również pisz:(
Anise
Piszę śmiałe słowa.
lubię pewnych siebie:)