Droga przez mgłę (II)

albo Wielkoraczańska impresja

Lubię sobie czasem pochodzić pomarzyć
gdy wiatr szarpie drzewa
i mgły
z cichych powstają strumieni
deszcz
jest płaczem samotnego nieba
trzeba mi tego deszczu
by z niebem i lasem
sprzymierzyć się w samotności

błądzą mgły
lubię chodzić mglistym lasem
słuchać szumu spadających liści
mieć włosy mokre od mżawki
myśleć o Nas o Niej
o Wszystkim
w zawieszeniu czasu
to lubię i czasem
chciałbym iść tą wąską ścieżką
i zniknąć w mgle

na zawsze

autor

Werter

Dodano: 2005-05-22 22:58:53

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie