drzewa
tworzą skupiska walcząc o przetrwanie
dziewicze strzeliste sięgające nieba
zgarbione samotne korzeniami
desperacko trzymają się ziemi
tysiące odmian zwyczajne niezwykłe
chronione niszczone powalone burzą
o stwardniałej korze soczystej zieleni
służą schronieniem i budzą natchnienie
uwiecznione na płótnie opiewane słowem
powodem do wzruszeń wywołują trwogę
tylko twarze i dusze mają bardzo ludzkie
autor
Donna
Dodano: 2015-08-18 15:24:37
Ten wiersz przeczytano 1147 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
:) pozdrawiam :)
Wandziu dziękuję, Tobie również życzę wspaniałego
weekendu.
Danusiu piękny wiersz i bardzo mądre przesłanie :)
Pozdrawiam serdecznie i życzę wspaniałego weekendu na
łonie natury :)
Pięknie piszesz o drzewach ...
pozdrawiam :)
refleksyjnie, pozdrawiam
zatrzymujesz klimatem i refleksją
pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
Refleksyjny i mądry
Ładna życiowa refleksja skłaniająca czytelnika do
przemyśleń. Pozdrawiam:)
Krzemanko wiersze są jak nasze dzieci i jak ktoś
słusznie zauważy, że córeczka ma rozwiązany bucik jak
najbardziej pochyle się i zawiążę sznurówki. Dziękuję
Ci za trafne rady i uważne czytanie. Pozdrawiam
serdecznie.
Wszystkim gosciom również dziękuję za komentarze i
wizytę. Pozdrawiam pogodnie.
Ładnie o drzewach. Gdyby to był mój wiersz, pozbyłabym
się dwóch imiesłowów( "trzymające" i "budzące")
pisząc:
"desperacko trzymają się ziemi"
i
"służą schronieniem i budzą natchnienie".
Ale to nie mój wiersz. Miłego dia.
piękna refleksja:) pozdrawiam
Ladnie w moich klimatach :)
Pozdrawiam:)
żywa przyroda żywa jest wiecznie:)
Ciekawy opis drzew,
najbardziej spodobał mi się ostatni
wers -
"tylko twarze i dusze mają
bardzo ludzkie".
Coś w tym jest...:)
Pozdrawiam Danusiu,
miłego dnia życzę:)