Drzewo

dla M.

Karkołomną dzisiaj poczyniłem próbę
Wyjścia na ulice, będąc ciągle w lochu.
Czy na moje szczęście, czy na moją zgubę,
Nie słyszeli ludzie dziecięcego szlochu.

Ktoś zestrzelił ptaka z płótna niebieskiego,
Gładkiego, zimnego, tak jak twoje oczy.
W pustce drzew spotkałem kota marcowego,
W skrzący łuk się sprężył i w zieloność skoczył.

Fiołki też znalazłem, ach, czy ty rozumiesz?
One już zupełnie pachną dziś inaczej.
Chociaż mi tłumaczysz jak najlepiej umiesz,
Mówisz mi nieprawdę i otulasz płaczem.

Wcale już nie pachną i nie sławię ciebie,
Co się w barw ogrodach plamisz w pręgi złoceń.
Teraz spać odchodzę pod cudownym drzewem,
Które tylko gorzkie rodzić chce owoce.

autor

Nietuzinkowy

Napisany: 2007-03-28 Dodano: 2007-03-28 20:47:32

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie