Drzwi

Wychodząc zamknąłęś drzwi.

Drzwi mego serca.

Drzwi mego istnienia, szczęścia i wolności.

Z czasem ktoś próbował się przez nie wedrzeć, lecz popychał je w przciwną stronę. W końcu rezygnował.

Drzwi zaczęły próchnieć, lecz nadal nie ustępowały.

Aż w końcu przed nimi stanąłeś Ty... wtedy opadły na Ciebie,a ja stałam się wolna...

Zrozumiałam swój błąd, swoje źle ulokowane uczucia...

autor

Madziaaa

Napisany: 2005-08-17 Dodano: 2005-08-17 19:43:45

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie