Drzwi

DRZWI

Przyszedłem się pożegnać, wiesz?
Cicho, spokojnie, wbrew emocjom.
I zaraz pójdę sobie precz.
Gdzie mnie nie znajdą. Bo i po co?

Z wszystkimi już się pożegnałem,
zostałeś tylko jeden ty.
Pomiędzy znanym i nieznanym
ostatni raz otworzę drzwi.

W krwawym szaleństwie potępienia,
wśród zjaw koślawych i majaków,
w morzu pogardy i cierpienia,
chciałbym odchodzić już bez strachu.

Tylko ty jeden mnie zrozumiesz
i tylko tobie mogę przyznać
jak trudno bywa wyrwać z siebie
to jedno proste słowo: „wybacz”.

Więc proszę, nie kpij, nie kręć głową
i nie uśmiechaj się z ironią.
Natchnij ostatni raz odwagą,
powiedz choć jedno dobre słowo.


*

Nic więcej już do powiedzenia.
Odwracam się od lustra.
Koniec.

autor

mojomr

Dodano: 2007-11-21 23:10:03

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie