W duchu przyjaźni
Szczęściem mam ciebie, moja
przyjaciółko,
kiedy się gubię, chwytasz mnie za rękę,
a patrząc w oczy powtarzasz mi w kółko,
życie jest piękne.
Nie szczędząc czasu i na trud nie
bacząc,
spadasz jak z nieba w swych intencjach
szczera,
cichutko szepczesz, mężczyźni nie płaczą
i łzy ocierasz.
Wtedy na sercu robi się weselej,
powraca wiara, gdy z uwagą słuchasz,
czasem się dziwię skąd w tym drobnym
ciele,
tyle jest ducha.
Umiesz przytulić, jak i skarcić gestem,
balsam z miłości przykładasz na rany,
gdy los cię dotknie, pamiętaj że jestem,
tobie oddany.
autor
karat
Dodano: 2013-01-20 07:25:14
Ten wiersz przeczytano 1501 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Taka właśnie powinna być każda przyjaźń:))
piękny wiersz ...ma taki przekaz ,że chwyta za serce
gratuluje Autorowi serdecznie:)
Pieknie strofa soficka o przyjazni takiej
prawdziwej...pozdrawiam
bardzo ładny wiersz o zaufaniu i przyjaźni, pozdrawiam
bardzo ładny wiersz o zaufaniu i przyjaźni, pozdrawiam
Pięknie opowiedziany wiersz. Pióro na tyle plastyczne,
że czytelnik wręcz wizualizuje to, o czym piszesz.
Brawo!
Piękny, nic dodać, wszystko o przyjaźni. Cieplutko
pozdrawiam
Prawdziwy przyjaciel, to skarb.I szczęście go w życiu
mieć.A Ty pięknie to ująłeś w swoim wierszu.
Witaj karacie. Namalowałeś prawdziwy obraz przyjaźni.
Tak właśnie ona powinna wyglądać i jest po to aby
dodawać w życiu sił i wiary. Pozdrawiam:)