Duchy kominów
http://www.youtube.com/watch?v=kG35wb1kus4&feature=sha re
Domy jak ludzie się starzeją
lub wypalają – też jak oni.
Duchy kominów w dym wracają -
zmarznięte, bo już wygasł ogień.
Kruchy fundament, więc kolebie -
skruszał, osunął – dom się chwieje.
Choć miało w domu tym jak w niebie
obłoczną tulić sny pierzyną.
Domy jak ludzie – pęka ściana,
tynk osypuje, wpełza wilgoć.
Pustka w kominie przeszłość szarga
i mija co nie miało minąć.
W nozdrza się wgryza pył i popiół;
okna bez szyb i piec wygasły.
I duchy zaplątane w dymie
nigdzie nie mogą miejsca zagrzać.
autor
grusz-ela
Dodano: 2014-01-31 00:16:05
Ten wiersz przeczytano 1179 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Kłaniam za czytania.
Pozdrawiam
Pięknie, tak melodyjnie, że aż by się chciało
usłyszeć jako piosenkę.
Porównanie domów do ludzi bardzo trafne.
Pozdrawiam:)
doskonały wiersz, mogłabym jedynie powtórzyć to co
napisał Najdusia i po nich i po nas zostanie tylko
popiół:)
Czy tylko ,, popiół zostanie, czy diament ,, ,
kiedy nad grobem powiedzą nam ,, Amen ,,?
Pozdrawiam.
Tak samo jak payu uwazam, ze Twoj wiersz, grusz-Elka
to perelka:)Super:)
Pozdrawiam:)
muszę mieć głupią minę,
bo jestem starym kominem
w obozowym krematorium
i na dusze mam moratorium
bo przeszło ich przeze mnie genau
w KL Auschwitz-Birkenau
Pozostaje tylko pył i popiół;
Jednak na gorąco zmieniłam coś, Payu. Raz jeszcze
dzięki za wskazówkę.
Payu, to powtórzenie z przeczeniem było zamierzone,
ale skoro razi, pomyślę nad zmianą redakcyjną.
Jutro... :) Dziękuję Ci.
Ten wiersz to prawdziwa perła .Jest w nim wszystko-
metafora, treść ,rytm, zakończenie..eh chciałbym tak
pisać.
Może spróbować wyeliminować w końcówce powtórzenie
słowa "mija"?
Pozdrawiam