Duchy kominów
http://www.youtube.com/watch?v=kG35wb1kus4&feature=sha re
Domy jak ludzie się starzeją
lub wypalają – też jak oni.
Duchy kominów w dym wracają -
zmarznięte, bo już wygasł ogień.
Kruchy fundament, więc kolebie -
skruszał, osunął – dom się chwieje.
Choć miało w domu tym jak w niebie
obłoczną tulić sny pierzyną.
Domy jak ludzie – pęka ściana,
tynk osypuje, wpełza wilgoć.
Pustka w kominie przeszłość szarga
i mija co nie miało minąć.
W nozdrza się wgryza pył i popiół;
okna bez szyb i piec wygasły.
I duchy zaplątane w dymie
nigdzie nie mogą miejsca zagrzać.
autor
grusz-ela
Dodano: 2014-01-31 00:16:05
Ten wiersz przeczytano 1176 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Ładna melancholia.
Przepiękny wiersz.Dom w którym
żyjemy wypełniamy sobą, dbamy
o niego, jesteśmy jego częścią.
Wystarczy, że nas zabraknie, dom
zapada się w ruinę, jest tak
jak niekochany człowiek,zamiera.
Pozdrawiam serdecznie.
Magdo WN, dziękuję za odwiedziny. :)
Lukra - podrzucam link do ilustracji do tego tekstu :)
http://1.bp.blogspot.com/-Jlpw_TimzZM/UuroTCTrTDI/AAAA
AAAABTk/ZUSb4ezGCUc/s1600/kawki-na-kominie-sasiada.jpg
a w moim kominie kawki skrzeczą:)
Domom jak ludziom pęka serce,
kiedy samotność mrozi ściany,
w starym fotelu stygnie miejsce,
gdzie kiedyś siedział ukochany.:)))
Domy, jak ludzie- pustoszeją,zamiera to, co żyło
kiedyś pełnią energii.Czasem tracą zupełnie duszę.
Nie podupadaj, andreas. :)
Podupadłem na duchu tzn...,że ładnie
napisałaś.Pozdrawiam.
Dzieki Wam za czytania i uwagę.
Ulcia - nie ma kiepskich, ani słabych komentarzy -
tylko u! twory mogą być kiepskie albo słabe. Nawet z
pozoru lakoniczny komentarz jest wyrazem recepcji. A
to już coś. :)
A co to dzisiaj? Dzień ducha? Trzeci wiersz o nim. I
ten także mi się podoba. Przepraszam za słaby
komentarz, nie mam weny. Pozdrawiam@
Domy jak ludzie się starzeją -porównanie,które mnie
przytkało.
Przeczytałam z wielką uwagą.
Duże moje uznanie z nie tuzinkowość tematu i wykonania
. (+++)
Dziękuję ,że przeczytałaś mój,(moje wiersze).
Serdecznie pozdrawiam
Bardzo ładna melancholia . Pozdrawiam serdecznie
Nietuzinkowy wiersz o życiu, pamięci i tym co po nas.
Ładne porównanie - domy jak ludzie, domy jak rodzina.
Pozdrawiam :)
I duchy zaplątane w dymie
nigdzie nie mogą miejsca zagrzać.-ładne