Dusza
cisza głucha
w próżni zamieszkała
butów nie zdjęła
błota przyniosła
śpiewa echem rozpaczy
niespokojne jęki
strachu głos krzyczy
nie istnieję
nie słyszę
cisza głucha
w próżni zamieszkała
butów nie zdjęła
błota przyniosła
śpiewa echem rozpaczy
niespokojne jęki
strachu głos krzyczy
nie istnieję
nie słyszę
Komentarze (15)
bardzo smutny wiersz...
Piękny wiersz... Smutny. Mój klimat
Bardzo smutny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo smutny wiersz i powiem Ci słonko, że nadzieja
ma skrzydła, przysiadła w duszy i śpiewa pieśni bez
słów, która nigdy nie ustaje, a jej najsłodsze dźwięki
słychać nawet podczas wichury…
Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem:)
+ Pozdrawiam
smutny aż mrozi
pozdrawiam
Smutny i zimny wiersz.Pozdrawiam
Oj istniejesz, istniejesz, po prostu
przesilenie.Jeszcze będzie dusza tańczyć.
:))
Smutny... Pozdrawiam 'D
A może to początek?Pozdrawiam.
jak zawsze wiersz twoj zatrzymuje i wywoluje
refleksje .pozdrawiam
Ale mogę - co ja mogę?
Straszyć, niepewność siać,
ciarki wywoływać, włosy podnośić
i psocić
Pozdrawiam serdecznie
wzruszajacy-pozdrawam srerdecznie
brrr...zimno po tych słowach zabłąkana dusza ...
pozdrawiam:-)))))))
Pozwól Jej odejść. Pozdrawiam Elu