Dusze
W nieskończonych marzeniach i zapędach ludzi, w takich oto rzeczach, nadzieja się budzi...
Bo dusze wędrują tam, gdzie mają własny
raj,
gdzie czas zatrzymał się, gdzie nie ma
smutku,
to jest ich kraj, ten wymarzony,
w którym spędzą resztę dni, w sercu
wyśnionych,
aż w końcu, gdy nadejdzie kres
zrozumie każda, że to ma sens
że było, będzie i jest,
niebo dla wszystkich, pełne łez,
i wszystkie razem będą płakały,
lecz ze szczęścia dla boskiej chwały,
a krople z oczu ich,
pod deszczu postacią,
przypomną ludziom że
uczucia, coś znaczą.
Bo pieniądz, czy władza zmienne bywają,
prawdziwi są wielcy, którzy wiarę mają i
szczęście znają...
Wiersz, jest jak studnia, w której odbija się dusza człowieka...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.