Dwie tęcze......dwie drogi...

Nie usiądziesz ze mną w śród kwiatów na łące,
w oczach mam ciągle łzy na rzęsach drgające.
Wciąż ciemnym kirem oczy zasnute,
a serce żalem, jak łańcuchem skute.

Nie błądzisz ze mną w śród łąk zielonych,
nie ujrzysz blasku w mych oczach zamglonych.
Gdy ty odszedłeś...niebo się zamknęło,
Boże - wybacz.....to Twoje dzieło !

Wtem ciemne chmury niebo przykryły...czy słyszysz?
To w środku dnia.....w środku ciszy...
Deszczem żalu się rozpadało...żałością powiało,
cierpieniem ściśnięte, samotne serce załkało.

Już w słońcu błyszczą deszczu kropelki,
tęcza, cudna tęcza zatacza krąg wielki.
Z jednej strony ołwiane chmury nad ziemia zawisły,
a już na horyzoncie druga tęcza błyszczy.

Stałam...tym widokiem olśniona...urzeczona.
To twoja i moja droga...tam w górze zawieszona.
Do ciebie biegnę po ziemskiej drodze pod sklepieniem tęczy,
już radość mam w sercu, smutek mnie nie dręczy.

Wyciągnąłeś rękę...już idziemy przez marzeń zieloną łąkę,
ocierasz łzy i smutku tęsknoty rozłąkę.
Lecz na nieboskłonie twa tęcza znika... kona,
moja tęcza wciąż lśni...a ja stoję ...znów zrozpaczona.

autor

a-co

Napisany: 2006-01-19 Dodano: 2006-01-19 11:18:47

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie