Dwupak

Dwa wiersze

Dzieci

Jesteśmy dziećmi całego Świata
każdy ma Ojca tego samego
On jeden dał nam początek
i obmyślił naszą drogę
możliwości ukrył
w zagajnikach wyobraźni
umysł udekorował plątaniną
światełek rozświetlających
szlaki naszej wędrówki
rozdał karty bez figur -
białe plamy
do zagospodarowania.

Ale przecież mogę się mylić
Architektów mogło być wielu
siedząc przy ogromnym stole
mieszali błoto z diamentami
- nie wiem
czy byli trzeźwi czy pijani.



Sesja

Zamknęłam oczy
- weszłam w swój bardzo
głęboko osobisty świat.
Jedna sesja
Oczy duszy otwiera.
Nie umiem chyba wyrazić
drzemiącego tam piękna,
jak w zaginionym świecie
dziewicze, kruche, soczyste
i takie kryształowe.
Wszystko jak na dłoni
- takie oczywiste.
Miłość bez najmniejszej
wątpliwości,
bez odświętnej szaty
i uśmiechów takich w/pół.
Otwierają się przede mną
wszystkie światy

- to bardzo piękna chwila

2004/08 r.

autor

morgana

Dodano: 2011-12-05 06:41:25

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie