Dykta, dykta nie jest zła

Wciąż kręcisz się, nie możesz znaleźć miejsca,
Brak alkoholu we krwi przyspiesza bicie serca.
Radio, prasa, telewizja, wszystko jest do niczego,
Mimo potrzeby picia chciałbyś zrobić coś wielkiego.

Czekasz i nasłuchujesz, a nuż kumpel stanie w drzwiach,
Może z "jabolem" lub, choć z "browarem" w dłoniach.
Lecz niestety nic z tego, każdy olał Cię z góry,
Z goryczą i smutkiem spoglądasz na sąsiednie mury.

Niespodziewanie zaskakuje Cię szczęśliwy przebłysk myśli,
Marzenie o czymś rozgrzewającym chyba się ziści.
W szafie przecież stoi połówka "dykty" wykwintnej,
Świetny niebieski kolor, czaszka o twarzy uśmiechniętej.

Nogi same kierują Cię do obranego celu,
Bierzesz jedną pełną z pośród pustych wielu.
Och, cóż za radość, nagły impuls Cię rozpiera,
Nóż trochę drgający sam na szyjkę napiera.

Jest, jeszcze jeden chyba najszczęśliwszy ruch,
Ale co to? Dopiero teraz zauważasz zdechłych parę much.
Najpierw gorąco, potem jakby wnętrze się darło,
O dziwo, jakby napój bogów, tak przeszło przez gardło.

Odstawiasz szkło, nawet ręce są już spokojne,
Ciało i mózg od nieprzyjemności są wolne.
Pieprzysz głupoty, ale nie dziw się własnej mowie.
Stwierdzasz, że było dobre, bekasz jak świnia - na zdrowie.

autor

ojśliczna

Napisany: 1993-03-22 Dodano: 2008-08-10 12:49:33

Ten wiersz przeczytano 1022 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie