DYM

Gasnące źrenice po wietrznym zmierzchu
Utopijnie krążą w odległych galaktykach
I tylko deszcz złudzeń opada na powieki
Kryjąc się we śnie z własną cechą nadwrażliwości
Jestem pewna, że wciąż patrzysz jak oddycham

I cóż może mnie spotkać lepszego
Niż to, że patrzę ,
Niż to, że widzę
Twoje oczy przez dym

Wyblakłe neony miliona zroszonych miast
Otulają bezkarnie poprzez zabrudzone szkło
Tylko kiedy słońce znów stanie się gwiazdą
Pokaże Ci przestrzeń ,w której doganiam swój cień
Jestem pewna, że widzisz, nie dotykam stopą trawnika

autor

radius

Dodano: 2012-08-14 14:56:20

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie