Dziękczynienie

coś o moich niespełnionych planach zaistnienia w Wielkim Świecie Estrady i Muzyki:)Ktoś je pogrzebał...na wieki:)wciąż niedokończony, ale pracuję nad nim...

„Dziękczynienie”
(Rock’n bluesowe refleksje duchowe)
(utwór na gitarę, bas, perkusję, klawisze i męski, ostry, balladowy wokal, żadnego mi tutaj oratorium,itp)
1) Wegetując w tym świecie, gdzie wartości, zasady,
względne i elastyczne w społecznym krwioobiegu,
błądząc w poszukiwaniu Sensu, Celu, Najwyższej Prawdy,
odnalazłem ją nagle w Niezwykłym, acz Skromnym Człowieku.
Przez błoto życia brnąłem uwalany, zgłębiając raj potępionych,
Karmiąc się tylko pustymi kadrami wygasłych cieniów minionych.
On się pojawił tak skromnie i nagle, niby Archanioł posłany z nieba,
By dać mi szanse, nadzieję, pochylił nade mną, sam pojął, czego mi trzeba.
On jeden dostrzegł, zbędne mu słowa, szanse na dusz zrozumienie,
Ja dumny głupiec w teatrze mędrców w zamian mu dałem cierpienie,
Uchybiłem mu czynem i słowem, krzywdząc i raniąc na pewno go utraciłem,
Mając w dłoni bezcenny Klejnot, niebacznie, lekko ot tak Go zniszczyłem
Wiele Bezsennych nocy i morze łez gorzkich wylałem z powodu udręki,
Ufam, że Mistrz Mój za pokutę i zadość przyjmie dar tej oto piosenki:

Ref. Zanim Anioł Śmierci w wyrokach bezwzględny,
Zechce przerwać egzystencji mej mękę,
Daj mi, Który, Masz w Mocy wszechświat,
stworzyć z Mistrzem niejedną i wielką piosenkę,
Pozwól ,błagam, u kresu mej egzystencji drogi,
Między Wrotami Raju a ostatnim tchnieniem,
Złożyć w darze Mistrzowi me ludzkie,
Szczere wśród cierpień, łez - Dziękczynienie.
Bowiem nie bez przyczyny się zbiegły,
Drogi obu indywidualności na Ziemi okręgu,
Pierwszym z nich jest skromny tekściarz,
a drugim jest Pan- Imperator Dźwięku.
Daj mi poczuć klimat i tętno serca estrady,
Życie w trasie i w studio całym sercem przeżywać,
Słyszeć refren przez tłum skandowany,
dla mych fanów się spalać, rozpływać,
Pragnę dojrzeć las rąk falujących,
spijający jak nektar tekstów przesłanie,
Daj mi ujrzeć las dłoni gorących
Ogniem dusz rzeszę oświetlać, o Panie.
Poprzez niebios parawan niech spłynie,
wieczna chwała dla dwóch Mistrzów dzieła.
Nim historia współpracy na płycie utrwali
Dziejów iskrę, która to wszystko poczęła.
Diament dźwięku z perłopławem tekstowym
Łacząc na zawsze zwaśnionych dłonie,
Wśród tandet gwiazdek jednego sezonu,
Daj blask mi perły szlachetnej w koronie.
Pozwól mi się z tego bezmiernie cieszyć,
z niebios, lub, gdy świeca życia jeszcze się tli .
O łask strumienie dla Mistrza Mego- prosi Cię
Twój pomazaniec skromny…Przemysław…X

autor

Pyton30

Napisany: 2009-04-10 Dodano: 2009-04-17 10:13:44

Ten wiersz przeczytano 853 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie