Dziękuję...
Może płytkie ale serdeczne "dziękuję"
Cóż ja wiem o poezji?
Czego szukam w czytaniu wierszy?
Jak małe dziecko co po raz pierwszy
Stawia swe kroczki na twardym podłożu
Rysuję swoje małe literki
Które w wierszyk próbuję ułożyć
Wdzięczny ludziom co to czytają
Czasem pewnie z głupim uśmieszkiem
Myślę sobie że mnie poznają
Mnie i moje pisanie wierszy
Czasem próbuję jak natchniony
Rozwinąć skrzydła pięknej Erato
Przelewam duszę swoją na papier
Że czasem nie wyjdzie… Cóż mogę na
to?
Więc czytam Wasze najskrytsze myśli
Piszę co moje serce na to
Jeżeli czasem ktoś to przeczyta
I odda głosik. Dzięki Wam za to.
Kreślę więc dalej swoje literki
I cieszę się za każdym razem
Gdy miłe słówko znajdę w poczcie
Jak drzwi do sejfu za obrazem
Wszystkim, którzy mnie "czytają"
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.