DZIEŃ SIĘ STARZEJE
Jak cenne, pożółkłe kartki pamiętnika,
dzień się już starzeje, mijają godziny.
Znów kolejna chwila z życia nam umyka,
dojrzewają chłopcy i śliczne dziewczyny.
Mijają minuty i wszystko się zmienia,
wąska ścieżka, droga, dziś szosą się
stały.
Już nie taka smaczna woda ze strumienia,
czas powoli kruszy i najtwardsze skały.
Zmienne są idee, radość, smutek duszy,
i inna jest teraz definicja ciszy.
Choć krzyczy ból serca, doznając
katuszy,
nie zazna pomocy, nikt go nie usłyszy.
Dzień będzie się kończyć i nim noc
nastanie,
człowiek wiele zrobi i czasem natrudzi.
Za ten czas przeżyty, dziękuję Ci Panie,
pozwól abym rano znowu się obudził.
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2013-02-22 00:15:01
Ten wiersz przeczytano 1657 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
a no tak:)
Nie tylko dzień się starzeje-niestety!
Pozdrawiam Cię Janku! miłego dnia:))
Podoba się. Miłego dnia.
Topos vanitas - a jednak odczuwam przebłyski światła
Prawdziwy i dobrze się czyta +
Ładna refleksja nad minionym dniem, a jednocześnie
modlitwa.
Pozdrawiam:)
Wiersz w ciekawej formie ujmuje życie dnia naszej
codzienności
p o z d r a w i a m