Dziewczyna z porcelany

Jej porcelanowy oddech jest śmiały
lubię go sobie przywoływać we śnie
Jej porcelanowe policzki to śmierć
dla ludzi niedoświadczonych
Jej porcelanowe piersi to grzech
który już popełniłem
Jej porcelanowe oczy to dusza
więc je wyłupie i posiądę na własność
Jej błękitne włosy to ocean
w którym się chowam
Ona jest tak blisko mnie lecz
nie mogę
dotknąć jej skóry
jest nierzeczywista w rzeczywistości
jest rzeczywista w umyśle
snuje się po meandrach surrealizmu
kiedyś przestanę
jak znajdę ją w naszym świecie

autor

Dust

Napisany: 2016-02-03 Dodano: 2016-02-03 02:03:25

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie