dziewczynie, która nie wie...
"dziewczynie, która nie wie gdzie mieszka
światło"
z mroku podniesiesz się i staniesz
cała w blasku - rozrzucisz go wzrokiem
i obejmiesz aż po najmniejszą smużkę
podniesiesz się z mroku a światło
spęcznieje w oczach. otwórz - niech płynie
omijając cienie, załamania na policzkach
brodzie - na wskroś rozerwie grafit
rzuć mu rękawicę
pełną ognia
patrz - świt się wybudza
Dla E.K.
Komentarze (34)
Ładny wiersz z otuchą nadziei...
Pozdrawiam :)
Elu ten wiersz jest wzruszajacy... piekny. Moc
serdecznosci.
Oj, Tadeuszu, ja proszę nie przechwalać mnie, bo się
czerwienię.
Serdecznie pozdrawiam :)
Chylę czoła przed Twoim
talentem.
Miłego dnia:}
Pozdrawiam, Wando :)
łatwo powiedzieć trudniej zrealizować ale piękny
wiersz i dedykacja
Pozdrawiam serdecznie grusz Elu
Dziękuję Wam Wszystkim za czytania i za skomentowanie.
Miłego dnia życzę :)
Ewcia, ja dziękuję :)
Cmokk
Ech... Eluś Ty to potrafisz napisać. Dziękuję
Świt nadchodzi, szkoda, że dni takie zimne :)
Pozdrawiam serdecznie +++
Z całą pewnością światło będzie z nią :)
Chciałoby się rzec: niech się stanie!
Ale nie nasza to moc aby rozświetlić (dosłownie) mrok
osobie niewidzącej.
Obrazowo, bardzo.
Pozdrawiam :)
Czasem trudno podnieść się z mroku.
Piękne, ciepłe wsparcie.
Miłego dnia, Elu :)
Wsparcie w ciężkich chwilach pięknie Elu Pozdrawiam
serdecznie:))Miłego dnia:))