Dziewczynka

Szła sobie drużką słodka dziewczynka,
A na jej twarzy przepiękna minka,
Śpiewała sobie i podskakiwała,
Od urodzenia uśmiech na twarzy miała.
Pewnego dnia obcy ktoś wkroczył na jej drogę,
Wyciągnął do niej rękę i ruszył z Nią w dalszą drogę,
Ona obcemu rękę podała
I poszła z Nim obcemu zaufała.
Opowiadała mu historie ze Swojego życia,
A On do lasu zaprowadził Ją z ukrycia.
Trzymał ją za rękę, powiedział stój mała!!
A ona zaniepokojona – dlaczego tu stoimy? Spytała,
Powiedział do niej ostro Nie krzycz i się nie wierć,
bo i tak ci to nie pomoże,
A Ona niewinna kruszynka szeptała – pomóż mi Panie Boże !!!
Próbowała uciekać, lecz nic jej to nie dało,
Była zbyt malutka i siły miała zbyt mało.
Zgwałcił Ją i skopał, że krew się z niej lała,
Straciła przytomność i dwa dni w tym lesie leżała.
Kiedy się ocknęła bardzo bardzo płakała,
Na całym ciele miała siniaki do domu doczołgać się musiała.
Niestety do domu się nie doczołgała,
Bo w drodze z bólu i wykrwawienia skonała.
Miała zaledwie tylko osiem latek,
Dopiero dorastała jak maleńki kwiatek.
Zginęła przez to, że zaufała,
A śmierć natychmiast Jej zbawieniem się stała!!!

autor

Emilka88

Napisany: 2005-09-01 Dodano: 2005-09-01 22:28:24

Ten wiersz przeczytano 731 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie