Dziewczynka z z zapałkami

Zanim welon mgły opadnie
Nim szron straci barwę
Ona już na rogu stanie
I założy nosidełka szarfę
Głosem zdartym tysiącem zawołań
Zakrzyczy do pierwszej mijającej ją duszy
- Trzy paczki za pensa, kup Pan!
Przechodzień potrze tylko poczerwieniałe uszy
Naciągnie głębiej czapkę pójdzie dalej
Dama w aksamitach wyciągnie dwa miedziaki
- Więcej nie potrzeba tej myszatej małej
Pryszczaty pozostawi monetę i siniaki
I rzeknie: zasłużyła se za niezdarność
Skurczone od zimna słońce
Ucieknie pozostawiając czerń i niepewność
Dziewczyna uśnie rozcierając obolałe ręce
By kolejnego dnia znów powitać mróz
Krzycząc przez wirujące kryształki
Zaskoczony zaspany drab schowa nóż
- Na czorta mi zapałki?

autor

Antywirus

Dodano: 2008-01-16 19:20:53

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie