Dziewiczy zapał
Niestety to przykre, zostałem pozbawiony możliwości komentowania wierszy na Beju przez Szanownego Admina. Tylko głosuje przepraszam, nie mogę nic więcej. VII Cykl Dokąd idziesz 2/3
Teraz wszystko ma już sens
ziemia kręcąca się
wokoło
asymilacja roślin
zwierzęcy instynkt
i ludzie a wśród nich
ty
twój zapał
który się
rozprzestrzenia
jak wybuch atomu
jest natychmiastowy
rozdrobniony na wiele
cząstek
chcesz złapać
wszystko
każda myśl musi być
twoja
chwytasz jedną po
drugiej
choć rozlatują się
wszędzie
chwila
błysk
światło
opadające szczątki
myśl ginie –
ucieka
zaś w jej miejsce
pojawia się nowa
choć wszystkie mają
podobne zakończenie
nie starasz się tego
zmienić
walczysz z myślami
jak Don Kichot z
wiatrakami
myśl – jej
zapał
doskonałość
sukces realizacji
i czas z którym
walczysz
pokonuje ciebie jak
Goliat
lecz ty się nie
poddajesz
widać nowy zapał
znowu nowa myśl
która to już z
kolei…
08.11. Poprzednie
stulecie
a one rosną jak grzyby po deszczu każdego dnia i nocy następnej energia rozpiera twój umysł
kazap
Komentarze (6)
Slomiany zapal nie jeden juz byl w zyciu kazdego z
nas...byla chwila uniesienia aby pozniej popiol po
niej sie ostal...jestemy tylko ludzmi hmmmmmm i
dobrze...z usmiechem:)
w sposób jasny i z sensem wiersz przedstawia myślenie
ciągle zmieniane pod presją wydarzeń aby zaistnieć
Pokazane jest to dobrą poezja.Wiersz ma energie
przekazu
Myśli, ach te myśli - stłoczone w skołatanej głowie...
Kłębią się jedna przez drugą chcąc wydostać na świat.
Czasem jak iskra, kiedy indziej powolna w
dojrzewaniu...
Kolejny wiersz, który urzeka. Właśnie te myśli rodzące
się na nowo i na nowo sa sensem naszego życia. Tego
nikt nam nie zabierze i wszystko ma sens...
I tak trzymać Mistrzu, tylko nie płacz tym swoim żalem
- bez komentarzy. Napisałam, co sobie na ten temat
myślę.
Czasami próbujemy się wychylić poza łańcuch pokarmowy
życia, by zaakcentować swoją odrębność - raz jeszcze i
raz kolejny…