* (dzisiaj myślałam o tobie...)

dzisiaj myślałam o tobie
tak intensywnie
niepohamowanie
że upadły wszystkie drzewa
pod kątem
źrenicy aparatu
którym fotografowałam
i cały las zwalił mi się
na głowę


leżąc, spostrzegłam
że panie i panowie prężą się do nieba
jak zawsze
że to ja jestem – połamana ?
aparat zarył w ziemię
dwa metry ode mnie


podniosłam się, nie skupiając
na ranach
to tylko siniaki
piękne mają kolory
jak szkiełka w kalejdoskopie
zmieniają się
albo witraże – podzielone
składają się w całość


z czułością podniosłam rower
koń, który umiera, milczy
doliczyłam kolejnych głębokich
rys
aparat poobijany coś jeszcze zobaczy
przekrwionym okiem
pojechałam dalej


drzewa niewzruszone
plotkowały z chmurami
przekazując nowiny z ziemi
cały las się podniósł
jakby nigdy nie pochylił się
nawet nie wzruszył


z jednej potęgi
dojechałam do drugiej
kolekcji betonowych drzew
brukowanych twarzy
szklanych twarzy
ciężarówki zwiewały mnie
i pokaleczonego rumaka
pod swoje
ciężkie podwozie


czasem jest tak że mięśnie
pracują
jak spragnione usta
odżywiające się pustką
z zakurzonego bidonu

https://www.youtube.com/watch?v=dQlxjSm0qU0

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2018-06-05 Dodano: 2018-06-06 00:01:15

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie