Dźungla

to mój umysł spocony,
bujny i zamglony przez płyny życia.

Są miejsca,do których
nie mogę teraz dotrzeć.
Nieprzejezdne zielone krzewy,
gdzie wyczuwam genealogie przeszłości.

Są plamy,
które uschły i opustoszały.
Złoty piasek z solą i sadzą
jak wcześniejsza intryga -
opuścił.

Są ruiny wypełnione dziurami po kulach,
gdzie obce oczy z nieznanej wojny
patrząc,
strzegą moich ruchów i wiedzy.

Są rajskie ogrody
z harmonijnie pofałdowanymi jeziorami,
gdzie wiatr jest łagodny i delikatny
zmieniając rany w na wpół zapomniane blizny.

Moja dżungla
Mój las deszczowy.

Ukształtowane przez życie
w czasie i na świecie, podróżą moich genów
w kosmosie.

autor

Mirabella

Napisany: 2021-03-30 Dodano: 2021-03-30 13:36:56

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie