Echa wspomnień
Kiedyś swą rudą miłość,
z serca wyrzucić chciałem.
Wytarłem szminkę z szyi,
zapach jej z koszul sprałem.
Spaliłem w piecu listy,
i album ze zdjęciami.
Ale jak sny zapomnieć?
Walczyć ze wspomnieniami?
Gdy każdy kwiat na łące,
wiew wiatru i ptaszyna,
W moich samotnych chwilach,
ciebie mi przypomina...
autor
Stumpy
Dodano: 2016-01-14 19:25:01
Ten wiersz przeczytano 907 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Pięknie o miłości a żal z czasem się ucisza.
Pozdrowienia ślę.
Ładnie
Pozdrawiam :)
znam ból takiego uczucia
ale czasem ona powraca
nie traćmy nadziei przyjacielu
Bardzo tęskny i ładnie napisany wiersz. Pozdrawiam
Bezbronny właścicielu wspomnień! ładny wiersz.
Z pamięci niestety trudno jest wyrzucić, jest to
ostatnia nić łącząca nas z tą osobą. Pozdrawiam
serdecznie :)
Z Rudymi tak jest ;-)
Sympatycznie.
Pozdrawiam.
Samo życie, że tak banalnie się wyrażę. Mozna spalić,
zniszczyć pamiątki a serce , serce i tak zachowa to co
piękne. Serdecznosci.
Ładnie o trwałości uczucia (nawet wbrew woli peela).
Miłego wieczoru.
zamiast komentarza
Precz z mej pamięci!... nie tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha.
Wspomnienia, któż ich nie ma?
Jedne chcemy wymazać z pamięci, inne zatrzymać, a
jeszcze inne, nie chcą nas opuścić.
Ja bym zmienił ten "wiatru wiew" na szum wiatru, ale
zrobisz, jak Ci pasuje.
Ładnie, nostalgicznie:)
Tak to jest z miłością.Nie da się wyrzucić,
wyprać...Wspomnienia drzemią na dnie serca i wracają.
skąd ja to znam?
miłego...
bardzo ładny wiersz Stumpy
https://www.youtube.com/watch?v=JtY-p2Esg1w