Egzystencja...

Ranne wstawanie i śniadanie
Dojazd, praca, powrót też
Dom, obiad, razem lub osobno
Słów kilka obok, albo nie.

Wieczór się jawi zasłonami
Magiczna szyba ciągle świeci
Poprzyklejani do swych siedzisk
Głupieją, dorośli i dzieci.

Słowa nieśmiałe albo wcale
Głos metaliczny wciąż na wierzchu
Siedziska się dopasowały
Do oglądaczy cudzych grzeszków.

Kręgosłup boli, pora spać
Kino domowe też wypocznie
Dużym i małym sny pomogą
Przeżywać jeszcze sceny mroczne.

Tak egzystencja wydźwignięta
Na same szczyty przeżywania
Radość z tragedii cudzych trwa
I brak jest czasu na spotkanie...

21 marca 2007

autor

jozen

Dodano: 2007-04-03 06:33:31

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie