Eksmisja z życia

Wyrzucony na bruk, przez sprawy choroby.
Przez ciągłą nienawiść do ludzkiej natury.
Miałeś już dosyć, ciągłej żałoby.
Codziennie na szubienicy zmieniali sznury.

Codziennie odchodził kolejny - mądrzejszy.
Ty milcząc - nic zrobić nie mogłeś.
Czułeś się bezpieczny - jakby ważniejszy.
A przecież tak siedząc żadnemu nie pomogłeś.

Przyszła godzina także na ciebie.
Eksmisja z życia – codzienne sprawy.
Może dostaniesz miejsce gdzieś w niebie?
Może przywitają diabelskie wrzawy?

Więc teraz stryczek dla ciebie dobiorą.
Przymiarka na długość obwód kołnierza.
Wysokość zapadni dokładnie obiorą.
Zginiesz marniej od zwykłego zwierza.

Zaśmieją się w twarz prosto z pogardą.
Ciągle czekałeś, sądziłeś – nie przyjdą.
Teraz tak stoisz z grubą kokardą.
Opadła klapa. Popatrzą i wyjdą.

Jakub Lewandowski Płock 16.12.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-12-16 Dodano: 2006-12-17 10:00:39

Ten wiersz przeczytano 366 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie