Enigma

Pierwiastki twoich checi zamienione w ruch
Płynnie nie pozostawiający zludzen
Scieraja-zmywając plamistość twych słów
Ha ! czy to czern teraz obmywa twe dlonie ?
Tatuaze winy kresli sumienie, na ktore
Ty nie posiadasz broni

Rozsypal sie we mnie duch
Polacz go w elementy i zbudzen-
-Iem powołaj go znowu by mogł
Trwać, zresztą czy on bedzie mogł stac w sobie
Pewnym kontekstem stania ? a moze istnienie chore
Tak mocno stara sie oslonic
Przed pustka zjęczałych słów

Jesli slowo staje sie cialem, to czemu nic nie mowisz ?
Twoje nuty juz nie graja tak pieknie...
Piszcza skarga w tonacjach
Ktorych ja nie pojmuje w swoim
Uczuciu rytmu
Krąg
Metronomicznie powtarzana spirala
W owacjach
Czy ktos tu sie smieje ?

Teraz juz zadne mapy nie kresla drog
I czy ten skarb, tak pieknie chwalony
Erami słów, ludzmi ktorzy mieli dowod
Naprawde istnieje ?

autor

Vicarious

Dodano: 2006-10-23 14:42:54

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie