Epitafium

"Sam nie rozumiem, skąd to mi się bierze, że jestem mitologiczne zwierzę, ni to świnio-byk, ni to koto-pies, w ogóle z innych stron". G. Turnau

I niech napiszą mi na płycie
„Wiec umarł ten co kochał życie,
marzył o życiu, tak głęboko, skrycie.
Jak promienie zza chmur, w zenicie.
Leży pod wami człek zmartwychwstały,
on powstał w swej duszy, on powstał dla chwały,
już kiedyś”.

Ludziska wokół patrzą na mnie zgoła,
bliżej mi było do diabła, niż anioła.
Na mym nagrobku zdjęcie czarno – białe.
Jak żywy, tak i trup, sumienie mam za małe,
by me modlitwy do nieba poszły całe,
może częściowo, wręcz odruchowo,
Bóg przyjmie je do swych stóp.

Na epitafium mi napiszą,
to co słyszeli, to co usłyszą,
myśleli o mnie i myśleć będą,
mej twarzy w głowie się nie pozbędą.
Mój głos już zawsze dźwięczeć im będzie,
przemierzy wszystko, on dotrze wszędzie.
Ja jestem dusza niespokojna,
dusza łajdaka, lecz dusza hojna.
Chciałbym wam dać, o czym marzyłem skrycie,
chciałbym wam dać, mą myśl, lirykę... i życie.

"liryka, liryka, tkliwa dynamika, angelologia i dal."

autor

Tryku47

Dodano: 2006-11-24 20:26:14

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie