Epitafium dla Miłości

www.eveninger.net

Oddaję ból tej twarzy w lustrze.
Jej oczy szydzą, z ust śmiech bezgłośny
Wbija kolejne kolce w mą duszę.
Ma czarna rozpacz to krzyk nieznośny.

Rozdarłem kartę wygrywającą,
Zniszczyłem szansę, zdradziłem siebie,
Zabiłem miłość cichą i drżącą...
Już zatrzaśnięto mą bramę w niebie.

I po co wszystko to, co się stało?
Dla marzeń bez sensu? Dla snów bez nadziei?
Być może kochałem zbyt słabo, zbyt mało...
A może zrobiłem coś nie po kolei?

Zraniłem niewinność – przepadła wśród łez,
konwulsji ostatnich serca zranionego.
Opadła kurtyna – ogłosiła kres.
I tylko pytanie zostało – „Dlaczego?”...

Maj '03 Z tomika "Epitafium dla Miłości"

autor

Marcin Wieczorek (Eveninger)

Dodano: 2008-05-26 01:06:58

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie