Erotyk z babim latem

Mawiają, że słowa są jak babie lato.
Piękne, ale tak ulotne, że gdy przestaniemy
choć na moment
czuć ich obecność, zdają się nam niebyłą marą.

Mogę Ci dać tylko słowa i siebie.
Przepraszam!
Przepraszam, bo przecież powinienem móc
dać Ci życie zapakowane w kaszmir, złoto i mahoń.
Poprzetykane spełnionymi marzeniami...
Nasączone zapachem nieskończonego szczęścia...


Przepraszam, że kocham tak pospolicie...
A przecież powinienem tym zakochaniem poruszać
morza, zachwytem zrównywać z ziemią góry,
a tęsknotą burzyć największe miasta.

Przepraszam, że jestem tylko tym, którego
odważyłaś się pokochać. Tym, który chcąc
uchronić Cię od czegoś czasem rani.
Tym zwykłym...chyba zbyt zwykłym dla Ciebie.
A Ty? Powiedzieć anioł to banał podszyty
niezręcznością. Bogini?
Świat byłby zbyt piękny z taką Boginią.
Naj? Czymże jest NAJ gdy nie można Cię do
nikogo i niczego porównać!

Mawiają, że słowa są jak babie lato.
Za słabe, by ciągle trwać w moim zachwycie.

Niewiele umiem, więc otulę Cię metaforami
(te ponoć nieźle mi wychodzą)
Gdy na Ciebie patrzę, zastanawiam się po co
szukać cudów, skoro Twoje oczy są tak blisko.
Rozpaczliwie staram się zapamiętać dotyk
twojej aksamitnej skóry by, zaraz gdy wyjdziesz,
starać się go odtworzyć choć na sekundę...Bezskutecznie!
Gdy tylko mogę, upijam się Twoim zapachem i opadam
w jego słodkie kajdany, zawsze z nadzieją, że to
on będzie mym ostatnim przed śmiercią...

Mawiają, że słowa są jak babie lato.
Będę więc powtarzał, byś nigdy nie zgubiła ich z myśli.
Kocham, kocham, kocham!

autor

osobiesam

Napisany: 2009-07-09 Dodano: 2009-08-22 09:51:08

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie