Euforyczne spazmy.Zaprzedani Niebu.

Tam mnie szukaj.Gdy już skończy się ziemski świat.
Gdy przyjdzie stanąć przed bramą.Otworzy się Raj.
Tam mnie szukaj.W dole, w mroku niewypowiedzianym.
W lasach, co pochłoną, Zła wszelkie ofiary.
Nie w Niebie.Bo czymże ma być Niebo?
Czy to loża dla Zwycięzców?Czy alibi zapomnienia.
Gdy już dotrzesz w Rajskie Bramy.Pychą się otulisz?
Bo ci się udało.Męki milionów.Oni Zasłużyli.
No i ciągle słyszę, ile szczęścia, gdy osiągniesz metę Pana.
Ale jak nie płakać, gdy tak wielu już nie znajdzie drogi, pozostając w rękach kata.
Och.Zasłużyć!Zasłużyli!
Jednak smutno mi, gdy umierają na mych oczach.Kiedyś dobrzy się urodzili!
Potem świat przyłożył rękę do ich wychowania,
nie zdołali się obronić.A ja dziś współczuję. Siostry i brata.
Jeśli stwór mnie goni srogi, giń potworze, bym ocalił życie.
Lecz smutna krew na rękach.Bo z jednego żeśmy bytu.
Nie świecą mi w sercu zaszczyty, zasłużone przez Anioły,
rozsiedzenia wokół Pana.Z złotym pucharem w dłoni.
Wybaczcie.Ale ja zostanę w mroku.
Nie mogę zapomnieć.Tylu ludzi, których kocham. Których Diabeł pochłonął.
Nie uśmiecha mi się witać Nowe, gdy w Starym ofiar Ołtarze,
skroplone ich krwią.Naszymi miłościami.
I oto nagroda za doczesną chwilę.Pusty śmiech.Bo bliskość Pana.
A w promocji wykrojenie wspomnień.Tych, co pozostali.
Nie chcę się wyrzekać Zła.Bo to myśmy jego autorami!
Szatan naszym sługą!Nasza wola, narzędziem sprawczym!
Więc tam mnie szukajcie!Walczącego z Diabłem w dole!
Póki ostatni, choćby Potwór, nie zostanie odkupiony.
Ilu z nas podało rękę następnemu w kolejce do Edenu?
Ilu spadło ich!Bo zabrakło uścisku jednego.
Nie chcę być ślepo drgającym w spazmach euforii Odkupionym,
gdy pogrzebaliśmy większość ludzkości, żyjąc tylko obok.
Odkupię swoją część winy za Zło tego Świata.
Tam mnie szukaj.Gdzie pozostawiłeś braci.

autor

rebel

Dodano: 2010-01-04 13:38:01

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie