Fajka kurzajka i żona smutajka

Nabijał dziadek ulubioną fajkę,
z wrzośca struganego ona była.
Brał pod pachę - małą bałałajkę,
szedł gdzie zabawa się toczyła.
Palił różne tytoniowe aromaty,
cmokał ustnik z dymem żartował.
z żoną ciągłe były o to zwady,
ona była zła że z fajką obcował.

Skończ chłopie z nałogiem zgubnym,
dymem z lufki nozdrzy nie czochraj.
Przestań być - egoistą samolubnym,
weź się za mnie i na starość kochaj.

Dziadek wrzasnął - życie to nie bajka,
nie wkurzaj mnie złośliwa durna babo.
Moja miłość to ta stara fajka kurzajka,
jak robisz zadymę - mnie się robi słabo.

Pyk pyk - leci dymek niczym gołąbeczki,
moja kurzajka śliczna głęboko ruflowana.
Nie dla mnie życie bez zabawy i fajeczki,
rozwesel się kobieto a będziesz kochana!

autor

Tenia

Napisany: 2015-01-05 Dodano: 2015-01-05 10:16:13

Ten wiersz przeczytano 1312 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Satyra Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie